Ad Rotterdams Dagblad
Lees hier het artikel van het AD Rotterdams Dagblad over de aanstaande opening van het museum.
Lees hier het artikel van het AD Rotterdams Dagblad over de aanstaande opening van het museum.
Wellicht 1 van de gaafste dingen die we ooit hebben mogen doen in het museum. Supertrots om hier aan mee te mogen werken. Steve Ritchie (ontwerper van de Black Knight 2000), we hope we make you a proud man.
We are proud of your work. Get ready for battle…..
“That’s the spirit, Thing! Lend a hand!”
Een handje helpen, een mooie zinspeling uit het rijkelijke repertoire van The Addams Family. Nu is “de ene hand wast de andere” ook erg toepasselijk in dit verhaal…
En wat een verhaal weer, mijn contact en vraag met het Nieuwe Luxor omtrent de musical The Addams Family die afgelopen week draaide aldaar ging verder dan ik ooit had durven dromen. Nu is De Addams Family flipperkast de meest iconische flipperkast ooit.
Wie kent de flipperkast niet? Zou er een mogelijk zijn om iets met onze flipperkast en jullie voorstelling te doen? En zo geschiede….
De gehele week stond onze flipperkast daar te bespelen voor de bezoekers maar dat het volgende gebeurd is kan ik nog steeds niet helemaal bevatten.
Voorzichtig gevraagd of er een fotomoment inzat. Flexibel als we zijn kan het wat ons betreft helemaal in de wens zoals jullie het willen was het verzoek.
Maar dat de gehele cast super enthousiast was en wij 3 minuten voor de show begon backstage op de foto mochten dat was onwerkelijk. Johnny Kraaijkamp Jr of Tony Neef alleen was al geweldig geweest maar iedereen wilde op de foto.
Wow, F*cking wow.
Who says you can’t take it with you.
Dit moment nemen we voor altijd mee.
5 jaar later, het zou zo maar een titel kunnen zijn voor een TV format. Wat speelde er 5 jaar geleden en hoe zou het er na 5 jaar uitzien en gekomen zijn van alle plannen. Dat ik 5 jaar geleden had kunnen bedenken wat er nu allemaal gaande is dat had zelfs Nostradamus niet kunnen voorzien.
Een terugblik, in het verleden mocht ik regelmatig bekende mensen het lijf van hun hemd vragen over hun verhalen met betrekking tot flipperkasten. Een zeer leuk tijdsbesteding en dat allemaal voor het clubblad van de Nederlandse Flipper Vereniging.
Zo ook naar het management van de Golden Earring gemaild met de vraag tot verzoek interview. Wie bent u? En wat wilt u? En waarom? Eenieder weldenkend mens kan natuurlijk wel indenken dat dit soort vragen dagelijks binnenstromen en dat je toch wel flink je best moet doen om door te dringen tot de artiest zelf aangezien management heel begrijpelijk filteren om hun stal te beschermen tegen allerlei aanvragen. Waarvoor alle begrip.
Maar zolang de deur op een kier staat en de hoop daar blijft waarom dan niet elk jaar een herinneringsmail sturen? Ik had immers een prangende vraag omtrent Barry en de flipperkast. En elk jaar weer een berichtje over en weer, geen tijd, lastig programma, Barry zit op Curaçao etc. maar we houden het in de gaten…
Tot vandaag, vorige week wederom een kattenbel gestuurd naar het voor mij inmiddels welbekende adres. En op een maandagmorgen een voicemail van Barry Hay himself. Hij zou de dag erna een afspraak hebben in Hotel New York en een half uurtje tijd hebben en of ik hem even wilde terug bellen?
Barry Hay terug bellen? Zijn nummer stond ook gewoon vermeld in de gemiste oproepenlijst.
“Hay Barry, met Gerard. Directeur van het Dutch Pinball Museum…”
“Hé man, je wilde een foto in het museum? Prima, morgen laat ik mij afzetten door de chauffeur en dan doen we het gewoon. Stuur nog even je adres…”
Mijn vrouw snapte er niets van dat ik zo zat te stuiteren op de bank na dit telefoongesprek. Maar na enige uitleg geheel duidelijk. Maar waarom wilde ik nou juist zo graag Barry Hay strikken? Er komen wel vaker prominenten op mijn pad, ga ermee op de foto etc. Dat zal ik kort en bondig uitleggen.
Wie kent niet de tv serie de Twilight Zone uit de jaren 60 met Rod Serling, beangstigende verhalen die vaak het verstand te boven gingen en met een morele boodschap. Daar is in 1993 door ontwerper Pat Lawlor een masterpiece van gemaakt, de Williams Twilight Zone flipperkast, Pat Lawlor kreeg carte blance om deze kast te maken en hijzelf had maar twee eisen, Rod Sterling moest op de kopruit/translite staan en de kneiterhit van the Golden Earing “Twilight Zone” moet verwerkt worden in de audio.
Zo geschiede, wat tot vandaag voor ons flipperaars onduidelijk is gebleven is hoe dat toen in zijn werk is gegaan met de rechten. Het verhaal zwierf rond dat Williams niet had gevraagd voor toestemming en dat toen het uitkwam alle vier de leden (George Kooymans, Barry Hay, Rinus Gerritsen en Cesar Zuiderwijk) een exemplaar hebben gekregen ter compensatie.
Dit blijkt deels waar bij navraag vandaag bij Barry, alleen George heeft een exemplaar gekregen en heeft deze nog steeds in bezit. Volgens Barry hadden wij in het museum wel een veel mooier exemplaar staan. Maar dat komt waarschijnlijk omdat de onze vol zit met ledverlichting en modificaties.
Barry speelt veel pinball op zijn IPad, zeker als hij zich bevind op Curaçao. De digitale flipperkast die wij hebben staan met ruim tweehonderd flipperkast vond hij dan ook reuze interessant. Wellicht past hij in de handbagage en kunnen we hem zelf gaan afleveren mocht hij hem ooit aanschaffen.
Verder heeft Barry naast het beantwoorden van allerlei vragen nog een paar lekkere potjes gespeeld op de muziek gerelateerde flipperkasten in het museum, KISS, Guns & Roses en Iron Maiden.
Zoals het een heer betaamd de heer Hay na afloop tot aan de deur van Hotel New York begeleid, alle fans en groupies van ons afgeslagen en hem veilig afgeleverd bij zijn vervolgafspraak.
Wat een held, op tienjarige leeftijd in 1984 kreeg ik het altijd erg warm bij het zien van de roodharige dame in de door Dick Maas geregisseerde videoclip “When The Lady Smiles”, maar vandaag had ik het minstens net zo warm, zoniet warmer.
You unlock this door with the key of imagination.
Soms kan het wel vijf jaar duren, maar als je maar volhoud gaan er deuren open die je verbeelding te boven gaan.
Was getekend, Gerard van de Sanden
Dutch Pinball Museum
“Ben je niet open?” Nee, op vrijdags zijn wij niet open. Maar je kan deze held toch niet buiten laten staan met zijn kinderen? En zo stonden we vanmiddag een heerlijk potje te flipperen met gesloten deuren.
De kinderen wisten prima hoe een kast aan te zetten aangezien ze zelf een flipperkast hebben gehad. Mooiste moment voor mij was toch wel dat hij had gehoord van ons bestaan en niet kon wachten om langs te komen.
Robin, thnx voor je bezoek.
En nu maar hopen dat de uitnodiging voor een teambuilding sessie met de Feyenoord selectie doorgaat. Dat zou toch wel ultiem zijn.
Never a dull moment…
Music Televsion was vroeger niet weg te denken voor opgroeiende pubers, waar nu social media een stevige invloed heeft op de jeugd zo hadden de muziekzenders van die tijd een vergelijkbare belangrijke rol hierin.
Wie mocht er niet opblijven voor de lancering van Thriller van Michael Jackson en genoten we van de unplugged optredens van onder andere Nirvana of George Michael. Uiteraard droomde ieder kind ervan om te schitteren in een videoclip, zo ook ik.
Vaak te vinden in speelhallen om te flipperen en in de avond wegdromen om een gastoptreden te hebben in Bruce Springsteen’s “Dancing in the Dark” en dat hij dan niet een meisje (Courteney Cox) op het podium trok maar een mannelijke fan of dat er een stoomtrein je oor in rijd à la Peter Gabriel “Sledgehammer”.
Dromen mag, sterker nog zonder dromen is het leven minder leuk. Maar wat als dromen nu eens geen bedrog zijn? Afgelopen jaar heb ik in maar liefst meerdere videoclips een gastrolletje mogen vertolken en dat ik dat leuk vind dat is wel zichtbaar. Het museum leent zich blijkbaar erg goed om een heerlijk sfeertje te creëren wat het zo goed in muziekvideo’s
De allereerste was van Johnny Valentino, zijn Nederlandstalige hit “Mamacita” (een cover van Pretty Woman van Roy Orbison) is een aanstekelijke zomerhit en knalt regelmatig door de speakers in het museum als ik lekker aan het knutselen ben aan de flipperkasten.
De Franse Rapper Lefa kwam min of meer binnenvallen met zijn crew en heeft beelden gebruikt in zijn hit “Popstar”. Ook al versta ik er niet veel van het klinkt wel lekker. Mr. Pac-Man en het museum komen rijkelijk in beeld. Er zijn meer Franse hit waar ik niets van begrijp maar geheel fonetisch mee blèr.
Valsbezig met hun hit “Verbazen”. Een Amsterdamse Hiphop/Rap formatie die zelfs de gehele videoclip in en voor het museum geschoten hebben met op de achtergrond Hotel New York. Uren en uren draaien om een videoclip van gemiddeld drieënhalve minuut te fabriceren maar in mijn ogen is het een zeer sfeervolle clip geworden.
Tabitha, Steel jij de show. Door alle leuke contacten in het museum nu ook mijn 1e acteerklus te pakken in een videoclip. Ik moet een teleurgestelde baas spelen, oordeel zelf of dit gelukt is, vanaf 2.21 minuut kom ik voorbij ge-glimpt (-;
Wil je zien waar ik het allemaal over heb?
Johnny Valentino
LEFA
Valsbezig
Tabitha
“That’s the way you do it, Money for nothin’ and performance in a video for free”
“I want my MTV”
Dinsdag 22 augustus 2017 mocht ik namens het Dutch Pinball Museum de aftrap doen voor de Verruckte Halbe Stunde. Een half uur voute platen uit de speakers die door ons zorgvuldig zijn gekozen. Bijna 3 minuten volgehouden, dat moet een soort van record zijn voor dit item. Superleuk om te doen en wat een eer.
KISS – I was made For Loving You was de openingsplaat.
Hoe zou het met het museum vergaan zijn als Dhr. Zalm niet de officiële opening had gedaan eind 2015? Door zijn komst hebben een voortvarende start gehad waar we hem nog steeds zeer dankbaar voor zijn.
Nu Gerrit afscheid neemt van de ABN Amro vond ik het wel een mooi gebaar om iets terug te doen. Door de bank genomen word er dan al snel gedacht aan een bloemetje of iets dergelijks.
Maar de CEO ABN verdient wel wat beters. Hij krijgt van ons “de” credits. Letterlijk en figuurlijk.
Vorige week als kado een Safecracker flipperkast op zijn kantoor gezet om zijn laatste week met alle afscheid nemende gasten een potje te flipperen.
Dijsselbloem vs Zalm. Dat moet hoge scores opleveren.
Vandaag nog meer credits. Een officiële oorkonde uit naam van het museum. Wie wil die nou niet op zijn schoorsteenmantel?
NEERLANDS GROOTSTE FLIPPER AMBASSADEUR.
Meneer Zalm, het gaat u goed. Bedankt voor de vele jaren flipper enthousiasme.
Visite, een museum vol visite.
Oh, Mon Amour, oh mon bonbonni’re
Oh, Mon Amour, oui, oui parapluie
C’est la
Sinds Gerrit Zalm de opening heeft verricht heeft zijn komst heel wat nieuwsgierige mensen langsgebracht.
Mark Rutte, hij zit zo vol met politiek.
Hij spreekt voor groot en klein publiek.
Hij maakte blij, en het was niet eens gepland.
Een bezoek van de Minister President.
Mark had een afspraak in het hippe Katendrecht, alleen deze stond niet in de openbare agenda maar was “secret”. Maar op de een of andere manier wist ik toch af van zijn afspraak.
Het koste dan ook weinig moeite om Mark te overtuigen om het museum te bezoeken, het was een bliksembezoek, maar Daphne Schippers kan in 11,02 seconden ook wat neerzetten wat een onvergetelijke ervaring oplevert.
Supervet dat de MP van Nederland dan ook even de moeite nam om op de foto te gaan en zich te vergapen aan al het moois. Van flipperen is het er niet van gekomen, maar wat niet is kan nog komen.
Hij de rechter flipper en ik de linker en samen zorgen dat er geen bal door het midden komt. Compromissen sluiten en werken aan een goed verloop van het spel. To be continued…
De Burgervader van Rotterdam. Zoals een goed vader betaamt wilt hij graag weten wat zijn kinderen uitspoken. Een onverwachte verrassing dan ook als hij het museum vereerd met een bezoekje.
De Burgemeester (niet te verwarren met Burgermeester, wat weer een fantastisch restaurant is in Amsterdam) is onder de indruk, maar niet zo erg als mijn indruk van deze geweldige man.
Wie zou er overigens winnen op de Game of Thrones flipperkast? Mark of Ahmed? Welk huis is het sterkst en wie zal er op de troon plaatsnemen? Wie de hand of the King ook mag worden, het was een eer om u beide te mogen begroeten.
Mocht er zoiets bestaan als een museum jaarkaart award voor druk zijnde museumdirecteuren dan had ik afgelopen maanden met verve gewonnen denk ik. Tevens denk ik dat ik laatste zou zijn geworden op sociaal huiselijk vlak, verzaken in ouderschap en huwelijkse plichten. Maar zoals een weegschaal raken dingen vaak uit balans als je doorslaat in bepaalde activiteiten. Komende tijd hopelijk meer een evenwichtiger leven…..
Maar bijzonder was het wel. En waar gaat het eindigen… Laten we bij het eind van vorige verhaal beginnen.
Gerrit Zalm. Opent directeur zijn van een museum deuren die voor andere dicht blijven? Ergens half Juli word ik door mijn vrouw en tevens chauffeuse naar het hoofdkantoor van de ABN AMRO gereden in Amsterdam. Om een beetje te oefenen ben ik op de achterbank gekropen en een Financieel Dagblad doorgelezen.
Via het kenteken registratie systeem worden we verwelkomd en mag ons autootje uit 1991 de vip parkeer garage betreden. We zoeken de allerdikste auto uit en zetten hem ernaast. Via de VIP lift worden we als VIPs ontvangen en mogen we plaats nemen in de VIP ruimte. Ik zal vanaf nu het woord VIP weglaten maar overal had in principe VIP voor kunnen staan.
Wij krijgen een PA (personal assistent) toegewezen die ons verder begeleid. Via een lift worden wij naar het hoogste punt gebracht van de A toren. In de 5 minuten dat we moeten wachten worden we door diverse mensen begroet en tevens raar aangekeken. Spijkerbroek mensen op deze verdieping? Wat een cultuurshock.
Zenuwachtig ben ik wel een beetje want Dhr. Gerrit Zalm heeft toegezegd om een promo video in te spreken voor het Dutch Pinball Museum. Bij binnenkomst in het niet overdreven kantoor van de allergrootste bankdirecteur van Nederland is de sfeer meteen top, over en weer vragen en antwoorden maar we hebben maar 15 minuten de tijd, volgens mijn calculatie staat dat toch gelijk aan een aantal miljoen euro wat normaal verdiend had kunnen worden.
Een one-taker staat op film waarin Gerrit een mooi woordje over heeft voor het museum. Als afsluiter vraag ik of ik in de stoel van de CEO van ABN-Amro mag zitten met voormalig Minister van Financiën ernaast, tuurlijk. Had ik al verteld dat directeur zijn van een museum deuren opent? Op 26 november van afgelopen jaar opent Gerrit Zalm officieel het museum, iets waar we nog steeds super trots op zijn.
Een hele dag vertoeven op de set van de SBS6 serie Danni Lowinski, dat is geen straf. Vandaag staan er een aantal strafzaken in het draaiboek en later op de dag een scene met een flipperkast. Aangezien er geen lawaai gemaakt mag worden is het vroeg leveren en laat afbreken. En dan de gehele godganse dag aanwezig zijn.
Man o man, wat een overbodige catering. Op televisie lijkt je altijd 5 kilo zwaarder, maar ik begrijp nu dat dat komt door wat er achter de schermen te snaaien valt. Bijzonder om te zien is dat elke take wel 10 keer word overgedaan. En er staan zo’n 6 scenes gepland vandaag. Een simpel rekensommetje wilt dus zeggen dat een geheel seizoen heel veel werk is.
In de ochtend gelijk Marlijn maar even gedagvaard voor een selfie. De verdediging is zwakjes en zo verliest Danni al vroeg haar eerste pleidooi. Aan het eind van de dag de scene met de flipperkast, Danni komt op kantoor bij de officier van justitie, die heeft een Robotron 3000 (een corvette flipperkast) op zijn kantoor staan.
Tijdens het lezen van een rapport speelt Danni ondertussen even de sterren van de hemel. Dat ben ik die speelt, 5 sec of fame. Maar liefst 5 vrije spellen haalt ze in een hele korte tijd en voldaan laat ze een gefrustreerde wannabe flipperaar hopeloos achter. Bij het afbreken mag ik dan nog even met haar op de foto achter de flipperkast, dat is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen. Al Rijdend naar huis een trots gevoel dat ik vandaag de rechter-hand mocht spelen van Danni.
Tijdens de verbouwing van het museum en het gemis van een goede kop koffie ben ik regelmatig te vinden bij de buren van het museum, de Fenix Food Factory. Om mij heen kijkend zie ik een vrouw lopen, ik ben er van overtuigd dat ik haar ken, en blijkbaar kent zij mij ook want zij kijkt terug op een manier van herkenbaarheid.
Ik wenk haar en zij komt mijn kant uit. “Jij komt toch uit Dordrecht?” vraag ik haar. Nee hoor. “Maar jij bent toch mijn tandarts assistente?” Nee hoor. Maar waar kennen we elkaar dan van? Vraag ik haar. Ik ben voormalig staatssecretaris van justitie, Albayrak. Oeps, I did it again.
Op de foto is de kleur van mijn wangen niet van het zweten of harde werken maar van een beetje schaamte, maar weer net niet genoeg om haar te vragen om toch op de foto te gaan. Wat brengt jou hier vraagt ze? Museum etc. Een paar weken later komt Nebahat nog even kijken in het museum dat dan inmiddels haar deuren heeft geopend, benieuwd hoe het gaat en ze is zelf een beetje trots op wat we bereikt hebben. Een mooie toevoeging voor de stad Rotterdam en de wijk Katendrecht. En nu maar bij mijn halfjaarlijkse tandarts controle niet de fout maken om de assistente en Albayrak te verwisselen. Als ik ze allebei naast elkaar zet kan ik vast niet de juiste kiezen.
Tijdens de “ Nacht van de Kaap” opent het museum voor het eerst nachtelijk haar deuren. Als Museum directeur mag ik tijdens het event ook in de vip ruimte komen waar alle optredende artiesten zich verkleden en voorbereiden. “Hallo, mijn naam is Gerard en ik ben de Directeur van het Dutch Pinball Museum en zou ik op de foto met u mogen in het Museum?” lijkt een hele rare openingszin maar werkt wel. Net zoals plassen over een brandnetel irritatie, raar maar werkt.
Zowel Loes als Joke geven hier allebei gehoor aan. Loes is wel kritisch, elke foto die genomen wordt wil ze zien. En indien niet goed wordt hij eigenhandig gewist, laat nu net de vrouw aan wie ik heb gevraagd om de foto’s te maken volgens Loes geen talent hebben om foto’s te maken (naam van vrouw van bekend NFV-er bekend bij redactie). Elke foto word gewist en ik moet op zoek naar een andere fotograaf die er wel wat van bakt. Joke is minder moeilijk, maar zij heeft ook een groot deel van haar leven met een hele moeilijke man, Jaap Kooiman doorgebracht in de serie “ Toen was geluk heel gewoon”. Je weet wat dit betekent Nel?
Zonder tegenspraak poseren wij voor een flipperkast. Joke trekt nog even aan een plunger wat dan weer een hele bijzondere foto oplevert. Ik doe het ook voor jullie he (-; Als dit geen promotie word… Helaas was Lee Towers alweer snel gevlogen, aan de andere kant misschien maar goed ook. Al dat ellenbogen werk tussen de museum stukken. I can see clearly now that dat een slechte grap was.
Van Lee Towers naar Anita Meijer is maar een klein stapje in de wereld van Chiel Montagne maar voor mij toch wel een hele bijzondere. Anita Meijer, als je 40 plusser ben en hetero man zoals ik, met een foute smaak voor muziek dan is Anita toch wel Big Bang Bar onder de Nederlandse zangeressen. Zeldzaam, goed spel door velen bewonderd.
Ik zit met een partij om de tafel om te onderhandelen of het museum als feestlocatie kan dienen voor een bedrijf dat haar zoveel jarig bestaan wilt vieren. 150 man, nostalgische kermis, foodtrucks, vuurwerk tegen 00.00 uur en heel veel meer. En Anita Meijer die een half uurtje komt zingen. De onderhandelingen lopen stroefjes, water bij de wijn enzovoorts. Als laatste onderhandelingsruimte gooi ik alles op alles. Ok, feest voor 150 man met alles erop en eraan tegen jullie voorwaarden maar dan wil ik wel met Anita op de foto. Ik zal ze het vuur aan de schenen leggen.
Aan de foto kan je opmaken dat al mijn eisen ingewilligd zijn. Het feest is top. Met mijn vrouw maak ik een afspraak dat we Anita een vol jaar voorruit boeken op vrijdagavond en er gewoon een bedrijf en feest omheen bouwen.
Cabaretier en marathonloper, Een grapje maken en tot het gaatje gaan om het maximale uit jezelf te halen. Twee dingen die ik niet beheers. Ik heb nog nooit met een grap een zaal plat gekregen en als je mij ziet rennen… wellicht is dat wel grappig genoeg.
Maar Dolf is een sportief persoon, zo sportief om zelfs medewerking te verlenen aan een promo video voor het museum. Als ik een time en place mag uitzoeken in zijn agenda valt uiteraard de keuze op de weg van de minste weerstand, Dolf treed op in Theater Walhalla te Katendrecht.
Zo snel als Dolf kan praten zo snel staat het filmpje erop, heel knap als je het mij vraagt, alle info die ik in de 4 minuten ervoor heb opgelepeld die verwerkt hij in zijn speech en zelfs nog een aantal grappen erin. Nu nog op de foto en dan weer museumwaarts. Als deze ontmoeting een seksuele was geweest dan had hij in de categorie “vluggertje” gevallen.
Wie zat er niet aan de buis gekluisterd eind jaren 80 en begin jaren 90 om te kijken naar het programma Showmasters, Sandra Reemer die met bandleider Jan Rietman elke week miljoenen kijkers wist te trekken. Onderdeel van het programma (waar latere winnaars zoals Jochem van Gelder en Rolf X Wouters aan meededen) was “Superflip”.
Vanuit Studio Aalsmeer werd live gebeld met een kijker thuis die dan het flipperspel mocht meespelen. Door Flip Flip te roepen kon je met je stem de flippers van een flipperkast bedienen, aan de versbakken presentator de eer om dit aan elkaar te praten en tot een goed einde te brengen.
Enfin, 25 jaar na dato is het tijd voor een Reünie, helaas kon Frank Masmeijer niet aanwezig zijn maar Jan Rietman, Lils Mackintosh (latere Edison winnares) en Sandra Reemer wel. En of ik dan een Tommy Flipperkast kan leveren voor de opnames.
Stil ben ik in een hoekje gaan zitten tot het einde, dat duurde lang man. Maar toen het filmen erop stond een fotomoment, het staat erop. Kroepoekje, Edison winnares en de man die in de jaren 80 als eerste Nederlandse Acts de Kuip wist te vullen met zijn Lost Vast Band. Jan spreekt zelfs nog even een promo in, Held.
