Interviewen is zo jaren 80. Free Play Lanaken nabij Maastricht was dus het allerleukst om in beeld te brengen op de volgende manier… Enjoy!

En Give It Up? Never…

Wellicht 1 van de gaafste dingen die we ooit hebben mogen doen in het museum. Supertrots om hier aan mee te mogen werken. Steve Ritchie (ontwerper van de Black Knight 2000), we hope we make you a proud man.

We are proud of your work. Get ready for battle…..

“That’s the spirit, Thing! Lend a hand!”
Een handje helpen, een mooie zinspeling uit het rijkelijke repertoire van The Addams Family. Nu is “de ene hand wast de andere” ook erg toepasselijk in dit verhaal…

En wat een verhaal weer, mijn contact en vraag met het Nieuwe Luxor omtrent de musical The Addams Family die afgelopen week draaide aldaar ging verder dan ik ooit had durven dromen. Nu is De Addams Family flipperkast de meest iconische flipperkast ooit.

Wie kent de flipperkast niet? Zou er een mogelijk zijn om iets met onze flipperkast en jullie voorstelling te doen? En zo geschiede….

De gehele week stond onze flipperkast daar te bespelen voor de bezoekers maar dat het volgende gebeurd is kan ik nog steeds niet helemaal bevatten.

Voorzichtig gevraagd of er een fotomoment inzat. Flexibel als we zijn kan het wat ons betreft helemaal in de wens zoals jullie het willen was het verzoek.

Maar dat de gehele cast super enthousiast was en wij 3 minuten voor de show begon backstage op de foto mochten dat was onwerkelijk. Johnny Kraaijkamp Jr of Tony Neef alleen was al geweldig geweest maar iedereen wilde op de foto.
Wow, F*cking wow.

Who says you can’t take it with you.
Dit moment nemen we voor altijd mee.

5 jaar later, het zou zo maar een titel kunnen zijn voor een TV format. Wat speelde er 5 jaar geleden en hoe zou het er na 5 jaar uitzien en gekomen zijn van alle plannen. Dat ik 5 jaar geleden had kunnen bedenken wat er nu allemaal gaande is dat had zelfs Nostradamus niet kunnen voorzien.

Een terugblik, in het verleden mocht ik regelmatig bekende mensen het lijf van hun hemd vragen over hun verhalen met betrekking tot flipperkasten. Een zeer leuk tijdsbesteding en dat allemaal voor het clubblad van de Nederlandse Flipper Vereniging.

Zo ook naar het management van de Golden Earring gemaild met de vraag tot verzoek interview. Wie bent u? En wat wilt u? En waarom? Eenieder weldenkend mens kan natuurlijk wel indenken dat dit soort vragen dagelijks binnenstromen en dat je toch wel flink je best moet doen om door te dringen tot de artiest zelf aangezien management heel begrijpelijk filteren om hun stal te beschermen tegen allerlei aanvragen. Waarvoor alle begrip.

Maar zolang de deur op een kier staat en de hoop daar blijft waarom dan niet elk jaar een herinneringsmail sturen? Ik had immers een prangende vraag omtrent Barry en de flipperkast. En elk jaar weer een berichtje over en weer, geen tijd, lastig programma, Barry zit op Curaçao etc. maar we houden het in de gaten…

Tot vandaag, vorige week wederom een kattenbel gestuurd naar het voor mij inmiddels welbekende adres. En op een maandagmorgen een voicemail van Barry Hay himself. Hij zou de dag erna een afspraak hebben in Hotel New York en een half uurtje tijd hebben en of ik hem even wilde terug bellen?

Barry Hay terug bellen? Zijn nummer stond ook gewoon vermeld in de gemiste oproepenlijst.
“Hay Barry, met Gerard. Directeur van het Dutch Pinball Museum…”
“Hé man, je wilde een foto in het museum? Prima, morgen laat ik mij afzetten door de chauffeur en dan doen we het gewoon. Stuur nog even je adres…”
Mijn vrouw snapte er niets van dat ik zo zat te stuiteren op de bank na dit telefoongesprek. Maar na enige uitleg geheel duidelijk. Maar waarom wilde ik nou juist zo graag Barry Hay strikken? Er komen wel vaker prominenten op mijn pad, ga ermee op de foto etc. Dat zal ik kort en bondig uitleggen.

Wie kent niet de tv serie de Twilight Zone uit de jaren 60 met Rod Serling, beangstigende verhalen die vaak het verstand te boven gingen en met een morele boodschap. Daar is in 1993 door ontwerper Pat Lawlor een masterpiece van gemaakt, de Williams Twilight Zone flipperkast, Pat Lawlor kreeg carte blance om deze kast te maken en hijzelf had maar twee eisen, Rod Sterling moest op de kopruit/translite staan en de kneiterhit van the Golden Earing “Twilight Zone” moet verwerkt worden in de audio.

Zo geschiede, wat tot vandaag voor ons flipperaars onduidelijk is gebleven is hoe dat toen in zijn werk is gegaan met de rechten. Het verhaal zwierf rond dat Williams niet had gevraagd voor toestemming en dat toen het uitkwam alle vier de leden (George Kooymans, Barry Hay, Rinus Gerritsen en Cesar Zuiderwijk) een exemplaar hebben gekregen ter compensatie.

Dit blijkt deels waar bij navraag vandaag bij Barry, alleen George heeft een exemplaar gekregen en heeft deze nog steeds in bezit. Volgens Barry hadden wij in het museum wel een veel mooier exemplaar staan. Maar dat komt waarschijnlijk omdat de onze vol zit met ledverlichting en modificaties.

Barry speelt veel pinball op zijn IPad, zeker als hij zich bevind op Curaçao. De digitale flipperkast die wij hebben staan met ruim tweehonderd flipperkast vond hij dan ook reuze interessant. Wellicht past hij in de handbagage en kunnen we hem zelf gaan afleveren mocht hij hem ooit aanschaffen.

Verder heeft Barry naast het beantwoorden van allerlei vragen nog een paar lekkere potjes gespeeld op de muziek gerelateerde flipperkasten in het museum, KISS, Guns & Roses en Iron Maiden.

Zoals het een heer betaamd de heer Hay na afloop tot aan de deur van Hotel New York begeleid, alle fans en groupies van ons afgeslagen en hem veilig afgeleverd bij zijn vervolgafspraak.

Wat een held, op tienjarige leeftijd in 1984 kreeg ik het altijd erg warm bij het zien van de roodharige dame in de door Dick Maas geregisseerde videoclip “When The Lady Smiles”, maar vandaag had ik het minstens net zo warm, zoniet warmer.

You unlock this door with the key of imagination.

Soms kan het wel vijf jaar duren, maar als je maar volhoud gaan er deuren open die je verbeelding te boven gaan.

Was getekend, Gerard van de Sanden
Dutch Pinball Museum

“Ben je niet open?” Nee, op vrijdags zijn wij niet open. Maar je kan deze held toch niet buiten laten staan met zijn kinderen? En zo stonden we vanmiddag een heerlijk potje te flipperen met gesloten deuren.

De kinderen wisten prima hoe een kast aan te zetten aangezien ze zelf een flipperkast hebben gehad. Mooiste moment voor mij was toch wel dat hij had gehoord van ons bestaan en niet kon wachten om langs te komen.

Robin, thnx voor je bezoek.

En nu maar hopen dat de uitnodiging voor een teambuilding sessie met de Feyenoord selectie doorgaat. Dat zou toch wel ultiem zijn.

Never a dull moment…

Music Televsion was vroeger niet weg te denken voor opgroeiende pubers, waar nu social media een stevige invloed heeft op de jeugd zo hadden de muziekzenders van die tijd een vergelijkbare belangrijke rol hierin.

Wie mocht er niet opblijven voor de lancering van Thriller van Michael Jackson en genoten we van de unplugged optredens van onder andere Nirvana of George Michael. Uiteraard droomde ieder kind ervan om te schitteren in een videoclip, zo ook ik.

Vaak te vinden in speelhallen om te flipperen en in de avond wegdromen om een gastoptreden te hebben in Bruce Springsteen’s “Dancing in the Dark” en dat hij dan niet een meisje (Courteney Cox) op het podium trok maar een mannelijke fan of dat er een stoomtrein je oor in rijd à la Peter Gabriel “Sledgehammer”.

Dromen mag, sterker nog zonder dromen is het leven minder leuk. Maar wat als dromen nu eens geen bedrog zijn? Afgelopen jaar heb ik in maar liefst meerdere videoclips een gastrolletje mogen vertolken en dat ik dat leuk vind dat is wel zichtbaar. Het museum leent zich blijkbaar erg goed om een heerlijk sfeertje te creëren wat het zo goed in muziekvideo’s

De allereerste was van Johnny Valentino, zijn Nederlandstalige hit “Mamacita” (een cover van Pretty Woman van Roy Orbison) is een aanstekelijke zomerhit en knalt regelmatig door de speakers in het museum als ik lekker aan het knutselen ben aan de flipperkasten.

De Franse Rapper Lefa kwam min of meer binnenvallen met zijn crew en heeft beelden gebruikt in zijn hit “Popstar”. Ook al versta ik er niet veel van het klinkt wel lekker. Mr. Pac-Man en het museum komen rijkelijk in beeld. Er zijn meer Franse hit waar ik niets van begrijp maar geheel fonetisch mee blèr.

Valsbezig met hun hit “Verbazen”. Een Amsterdamse Hiphop/Rap formatie die zelfs de gehele videoclip in en voor het museum geschoten hebben met op de achtergrond Hotel New York. Uren en uren draaien om een videoclip van gemiddeld drieënhalve minuut te fabriceren maar in mijn ogen is het een zeer sfeervolle clip geworden.

Tabitha, Steel jij de show. Door alle leuke contacten in het museum nu ook mijn 1e acteerklus te pakken in een videoclip. Ik moet een teleurgestelde baas spelen, oordeel zelf of dit gelukt is, vanaf 2.21 minuut kom ik voorbij ge-glimpt (-;

Wil je zien waar ik het allemaal over heb?

Johnny Valentino

LEFA

Valsbezig

Tabitha

“That’s the way you do it, Money for nothin’ and performance in a video for free”
“I want my MTV”

Dinsdag 22 augustus 2017 mocht ik namens het Dutch Pinball Museum de aftrap doen voor de Verruckte Halbe Stunde. Een half uur voute platen uit de speakers die door ons zorgvuldig zijn gekozen. Bijna 3 minuten volgehouden, dat moet een soort van record zijn voor dit item. Superleuk om te doen en wat een eer.

KISS – I was made For Loving You was de openingsplaat.

Hoe zou het met het museum vergaan zijn als Dhr. Zalm niet de officiële opening had gedaan eind 2015? Door zijn komst hebben een voortvarende start gehad waar we hem nog steeds zeer dankbaar voor zijn.

Nu Gerrit afscheid neemt van de ABN Amro vond ik het wel een mooi gebaar om iets terug te doen. Door de bank genomen word er dan al snel gedacht aan een bloemetje of iets dergelijks.

Maar de CEO ABN verdient wel wat beters. Hij krijgt van ons “de” credits. Letterlijk en figuurlijk.

Vorige week als kado een Safecracker flipperkast op zijn kantoor gezet om zijn laatste week met alle afscheid nemende gasten een potje te flipperen.

Dijsselbloem vs Zalm. Dat moet hoge scores opleveren.

Vandaag nog meer credits. Een officiële oorkonde uit naam van het museum. Wie wil die nou niet op zijn schoorsteenmantel?

NEERLANDS GROOTSTE FLIPPER AMBASSADEUR.

Meneer Zalm, het gaat u goed. Bedankt voor de vele jaren flipper enthousiasme.

Give me a museum and i’ll fill it

Pablo Picasso

Als ervaringen geld zouden opleveren dan ben ik afgelopen jaar miljonair geworden. De zomer van 2015 was voor mij achteraf gezien en vooraf voorzien een omslagpunt in mijn leven. Maar dat het zou lopen zoals het nu gaat hadden we alleen maar van kunnen dromen.

Een beroep wat 25 jaar met liefde uitgeoefend is opgeven om een hobby die net zolang op de achtergrond meedraaide de komende 25 jaar (hopelijk) uit te oefenen is een volksmondse uitspraak waard; van je hobby je beroep maken.

De zomer van 2016 in de zon ver weg van het museum en genietend van de eerste vrije dagen sinds een jaar, dan onder het genot van een lokaal gebrouwen drankje terug kijken op het afgelopen jaar. Dat zou ik met een honderdveertig tekens twitterbericht kunnen doen maar dan komen er powertermen als #fantastisch #euforisch #zinin voorbij maar zo gemakkelijk wil ik mij er niet vanaf maken.

De Nederlandse band Doe Maar heeft lang geleden een lied geschreven met daarin de tekst, is dit alles, is dit alles wat er is. Wie heeft niet eens dat hij of zij zich afvraagt of er meer in het leven is. Voor mij was de haalbaarheid van een museum het antwoord op dat liedje en de levensvraag.

Een ander liedje van Doe Maar is Nederwiet, nu heb ik niets met drugs in welke vorm dan ook maar een regel van dat liedje past zo mooi in het vervolg van mijn verhaal. “We beginnen bij het zaad” elk idee begint klein, in mijn geval is het runnen van een museum niet in een nacht bedacht maar het zaadje is wel vele jaren geleden geplant en heeft flinke wortels gekregen afgelopen jaren. Sinds een jaar is hij behoorlijk gegroeid en als je hem maar genoeg water en liefde geef kan het uitgroeien tot een mooie plant die hopelijk drie generaties groeit en bloeit.

Veel mensen hebben moeite gedaan om met hun hulp in welke vorm dan ook (ideeën, donaties, arbeid, liefde en opbouwende kritiek) het museum van de grond te krijgen. Zonder dit alles was de bloem die het nu is overwoekerd door onkruid die door geen pesticide te bestrijden was geweest. De reclameslogan “bloemen houden van mensen” is dus in mijn ogen foutief, het zou moeten zijn “mensen houden van bloemen”.

Best knap als je wel in honderdveertig tekens iets duidelijk kan maken, ik vrees dat ik nog maar net begonnen ben.

De collectie

Als ik de foto’s terug kijk van een jaar geleden en van nu dan is het hard gegaan met de collectie. We begonnen met zo’n 35 kasten en momenteel staan er tegen de 80 werkende machines. Er zijn kasten vertrokken, aangekocht, gedoneerd of in bruikleen gegeven. Leuke, zeldzame, mooie of geschiedeniswaardige kasten, het is een mooie mengelmoes van houten bakken gevuld met staal en elektronica.

De entourage

Een betonnen pakhuis sfeer geven is best lastig, maar met sfeerverlichting en creativiteit kom je een heel eind. De kale muren waren in het begin best te pruimen maar langzaam aan  gevuld met allerlei snuisterijen. Vandaag de dag is het zoeken naar een kale plek als ik weer wat decoratiefs gevonden heb maar tot nu toe is dat met wat stouwen nog steeds gelukt. Hoe zal het er over een jaar uitzien?

De bezoekers

Tijdens het schrijven van het business plan moet je je doelgroep gaan bepalen, prognoses gaan stellen, taartdiagrammen gaan maken en nog meer fictieve dingen gaan verzinnen. Maar je kan in deze tak van sport niet in een glazen bol krijgen. Ik krijg nog wel eens een glimlach op mijn gezicht als ik het nu terug lees, het lijken wel verkiezingsbeloften van een politieke partij die achteraf geen stand hebben gehouden.

Mijn doelgroep was de veertig plusser die net als ik in zijn jeugd ook van de stalen bal had genoten, maar niets is minder waar. Gehoopt en uitgekomen is dat van peuter tot jeugdige ouderen het museum weten te vinden, vriendinnen groepen, opa’s en oma’s en noem maar op. Zijn er toch echt meer mensen die net als ik chronisch enthousiast zijn over het spelletje?

De (bedrijfs)feesten

Veel gehoorde vraag is waarom wij alleen in het weekend open zijn. Wij zijn eigenlijk heel de week open alleen in het weekend voor publiek wat zich heerlijk kan vermaken met de entourage, educatie of met de kasten en doordeweeks doen wij groepen. Groepen in vorm van (bedrijfs)feesten, scholen, (kinder)verjaardagen, bruiloften, fotoshoots etc.

Een schot in de roos, in het weekend leuk gevarieerd publiek maar de educatie blijft dan wat achter. Doordeweeks groepen die altijd eerst starten met een rondleiding met honderd jaar aan mooie verhalen. Daarna een wedstrijd en socializen met vrienden/collega’s.

De (Social) Media

Kranten, Tv, Radio, magazines, internet, mond tot mond en als onderwerp van gesprek tijdens verjaardagen. Weet je wat wij afgelopen weekend gedaan hebben? Tijdens de rustige momenten in het museum vragen wij wel eens hoe mensen van het museum gehoord hebben. De diversiteit is enorm, Tripadvisor, Facebook, 500 hidden secrets of Rotterdam en zoveel meer.

Zelfs een Amerikaan die een gesprek aanging in de trein en waar een medereiziger hem op hem museum wees, per direct had hij zijn eindbestemming laten varen en koers gezet naar Katendrecht. Ongelooflijk ook om te zien hoe de media afgelopen jaar het museum heeft omarmt en er heel wat bomen zijn geveld om het op papier te krijgen wat de journalisten er allemaal van vonden. Het meest bijzondere voor mij was toch wel voorpagina Telegraaf.

De BN-ers

Deze term is ooit bedacht door Bart de Graaff, oprichter van BNN. Een categorie waar je in beland als je voor de media interessant genoeg ben om bijvoorbeeld bij boulevard te melden dat je een nieuwe liefde heb of dat je kat is overleden. Er zijn er heel wat die ik straal voorbij zal lopen maar nog steeds genoeg om instant te herkennen bij ontmoeting.

Zoals Rick Harrison altijd zegt van de tv serie Pawn Stars “wat ik heb geleerd in 1 jaar museum is dat je nooit weet wie er binnen zal lopen”. Massaal weten de BN-ers ons te vinden, geen idee waar ze vandaan komen maar dat ik het leuk vind dat is licht uitgedrukt. De foto’s aan de wall of fame liegen er niet om. Never a dull moment. Marlies Dekkers, Patrick Stoof, Anita Meijer, Tim Akkerman, Loes Luca, Joke Bruijs, Ed Nijpels, Gerrit Zalm, Lucella Carasso, Nebahat Albayrak, Christian Farla, Ahmed Aboutaleb en Minister President Mark Rutte, zomaar wat mensen die hun gezicht even lieten zien.

Mart Smeets is nog niet geweest maar zijn welbekende uitspraak rolt van mijn lippen. Daar ben ik enorm trots op “Mag ik dat zo zeggen? Ja dat mag ik zo zeggen.”.

Tot slot

Als je met beide benen op de grond blijf staan kom je geen stap verder. Een des niet Nederlandse uitspraak, doe maar gewoon etc. Maar ik ben blij dat ik de stoute schoenen heb aangetrokken en dat ik nu mijn droom mag beleven.

Een kennis van mij zei een aantal weken geleden tegen mij nadat ik haar verteld had dat het museum nu full time bezigheid is en ik niet meer mijn oude beroep hoef uit te oefenen,” Je hoeft dus niet meer te werken?” Nee ik hoef niet meer te werken.

Visite, een museum vol visite.

Oh, Mon Amour, oh mon bonbonni’re
Oh, Mon Amour, oui, oui parapluie
C’est la

Mark Rutte

Sinds Gerrit Zalm de opening heeft verricht heeft zijn komst heel wat nieuwsgierige mensen langsgebracht.

Mark Rutte, hij zit zo vol met politiek.
Hij spreekt voor groot en klein publiek.
Hij maakte blij, en het was niet eens gepland.
Een bezoek van de Minister President.

Mark had een afspraak in het hippe Katendrecht, alleen deze stond niet in de openbare agenda maar was “secret”. Maar op de een of andere manier wist ik toch af van zijn afspraak.

Het koste dan ook weinig moeite om Mark te overtuigen om het museum te bezoeken, het was een bliksembezoek, maar Daphne Schippers kan in 11,02 seconden ook wat neerzetten wat een onvergetelijke ervaring oplevert.

Supervet dat de MP van Nederland dan ook even de moeite nam om op de foto te gaan en zich te vergapen aan al het moois. Van flipperen is het er niet van gekomen, maar wat niet is kan nog komen.

Hij de rechter flipper en ik de linker en samen zorgen dat er geen bal door het midden komt. Compromissen sluiten en werken aan een goed verloop van het spel. To be continued…

Ahmed Aboutaleb

De Burgervader van Rotterdam. Zoals een goed vader betaamt wilt hij graag weten wat zijn kinderen uitspoken. Een onverwachte verrassing dan ook als hij het museum vereerd met een bezoekje.

De Burgemeester (niet te verwarren met Burgermeester, wat weer een fantastisch restaurant is in Amsterdam) is onder de indruk, maar niet zo erg als mijn indruk van deze geweldige man.

Wie zou er overigens winnen op de Game of Thrones flipperkast? Mark of Ahmed? Welk huis is het sterkst en wie zal er op de troon plaatsnemen? Wie de hand of the King ook mag worden, het was een eer om u beide te mogen begroeten.